Προέλευση και Οικότοπος
Η Kalanchoe daigremontiana είναι ένα πολυετές παχύφυτο στην οικογένεια των Κρασσουλοειδών (Crassulaceae) και απαντά στην Αφρικανική και στην Αμερικανική ήπειρο[1].
Πληροφορίες καλλιέργειας
Μέγιστη ανάπτυξη: 50 – 100 εκ. Ως φυτό εσωτερικού χώρου το μέγιστο μέγεθος του φυτού εξαρτάται από το μέγεθος της γλάστρας.
Τοξικότητα: ⚠ όλα τα μέρη της Kalanchoe daigremontiana είναι τοξικά για ανθρώπους και ζώα. Περιέχουν την καρδιακή γλυκοσίδη – ντεγκρεμοντιανίνη, μια μπουφαδιενολίδη (bufadienolide), ένα τοξικό στεροειδές[3].
Ανθοφορία: η ανθοφορία επιτυγχάνεται από ενήλικο, υγιές φυτό που έχει φτάσει ένα ορισμένο μέγεθος και όταν το φυτό καλλιεργείται σε ευνοϊκές γι’ αυτό συνθήκες. Δεν είναι σίγουρο ωστόσο ότι η ανθοφορία θα επαναληφθεί και τον επόμενο χρόνο. Η ταξιανθία έχει σχήμα σύνθετου κυματοειδούς και τα μικρά άνθη έχουν ένα κόκκινο-γκρι ή κάποιες φορές πορτοκαλί χρώμα.
Άρωμα: όχι
Θερμοκρασία: θερμοκρασία δωματίου (~20℃)· δεν αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες κάτω των 5℃ για πολλές μέρες συνεχόμενα.
Φως: όταν η Καλαγχόη η ντεγκρεμοντιάνα εκτίθεται σε αρκετό ηλιόφως τα φύλλα παίρνουν ένα σκούρο πράσινο χρώμα με μαύρες τιγροειδείς ραβδώσεις. Με έκθεση σε λιγότερη ηλιοφάνεια τα φύλλα διατηρούν ένα πράσινο χρώμα. Θα τα πάει καλά και σε έμμεσο φως. Ωστόσο, η άφθονη ηλιοφάνεια θα ευνοήσει επίσης την ανθοφορία.
Υγρασία: 20% – 60%
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο, πορώδες, καλά αποστραγγισμένο μείγμα υποστρώματος από χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου και περλίτη. Ενώ ευνοείται εάν προσθέσουμε και φυλλόχωμα. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: αφήνουμε να στραγγίσει πολύ καλά το υπόστρωμα ανάμεσα στα ποτίσματα. Το χειμώνα σχεδόν σταματάμε να ποτίζουμε ή ποτίζουμε ελάχιστα το μεσημέρι που η θερμοκρασία είναι υψηλότερη. Εάν το φυτό βρίσκεται κοντά σε θερμαινόμενη πηγή (καλοριφέρ), ποτίζουμε κάπως συχνότερα, αλλά και πάλι μόνο το μεσημέρι. Όπως και να έχει, το φυτό είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στην ξηρασία. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα.
Λίπανση: τέλη φθινοπώρου που ετοιμάζεται το φυτό να αναπτύξει μπουμπούκια, μπορούμε να λιπάνουμε σε χώμα ελαφρώς νοτισμένο. Μπορούμε να επαναλάβουμε τον επόμενο μήνα.
Πολλαπλασιασμός: από τα φυτάρια στα άκρα των φύλλων, μέχρι τον βλαστό, το ίδιο το φυτό και τους σπόρους, όλα τα μέρη του φυτού μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον πολλαπλασιασμό του.

Δυνητικά προβλήματα: ενδέχεται να προσβληθεί από αφίδες και ψευδόκοκκο.

Αναλυτικότερες πληροφορίες
Όπως και τα παρόμοια παχύφυτα Bryophyllum delagoense και Kalanchoe ‘Pink Butterflies’, αναπτύσσει φυτάρια στο περίγραμμα των φυλλοκλαδίων του τα οποία στη συνέχεια πέφτουν στο έδαφος και αναπτύσσουν νέα φυτά. Τα φυτάρια αναπτύσσονται παντού, δεν χρειάζονται καν χώμα, αναπτύσσονται μεταξύ των αγκαθιών των κάκτων, στον φλοιό των ορχιδεών, μεταξύ των φύλλων των βρομελιών, στα πεταμένα φύλλα σε αίθριο τσιμέντου, καθώς και σε κάθε γλάστρα σε απόσταση αρκετών μέτρων από το μητρικό φυτό. Η Kalanchoe daigremontiana μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη και με μηδαμινή φροντίδα και περιποίηση. Οι παράγοντες που συντελούν στην εύκολη εξάπλωση αυτού του παχύφυτου είναι το επιφανειακό ριζικό του σύστημα που φυτρώνει εύκολα παντού, καθώς και η αντοχή του στην ξηρασία. Σε βέλτιστες συνθήκες αναπτύσσεται σε ετήσια/εξαμηνιαία βάση και συνήθως αναπτύσσεται στο 1 μ. περίπου (εξαρτάται και από το μέγεθος της γλάστρας) πριν ανθίσει το χειμώνα. Τα φυτά πεθαίνουν μετά την ανθοφορία και μπορούν να προκύψουν νέοι βλαστοί από τις ρίζες.

Φαρμακευτικές ιδιότητες[5]
Αντιοξειδωτικές ιδιότητες
Στη Ρωσική Ακαδημία των Επιστημών της Μόσχας, εξετάστηκε η Kalanchoe daigremontiana για τις αντιοξειδωτικές της ιδιότητες υπό τους V. M. Misin και N. N. Sazhina, όπου καταδείχτηκε ότι είχε το υψηλότερο ποσοστό σε οντιοξειδωτικές ουσίες από τα υπόλοιπα φυτά της έρευνας (Tradescantia spathacea, Callisia fragrans, Dichorisandra fragrans (Dichorisandra thyrsiflora), Kalanchoe blossfeldiana και Bryophyllum pinnatum).
Συγκεκριμένα βρέθηκαν:
• 742,4 mg/L στο χυμό από τα φύλλα του φυτού στα οποία είχαν αναπτυχθεί φυτάρια
• 142,5 mg/L στους βλαστούς με διάμετρο 5 mm..